i quaderni

St.-Agnes werd rondom 300AD  begraven - op haar schedel na, die zich bevindt op de plek waar ze de marteldood stierf, t.t.z. in de Sant' Agnese in Agone -kerk - in een al bestaand  hypogeum , dat  eigendom zou zijn geweest van haar adellijke familie , en dat zich dichtbij een keizerlijk landgoed bevond. De epigrafische bronnen en het soort graf laten zien dat deze plek - die men nu de 'eerste regio' van het hele ondergrondse complex noemt - inderdaad al dateert uit de 2e helft van de derde eeuw.  Boven het graf in die  (cf. infra lichtblauwe) catacombe werd een aedicula gebouwd ter nagedachtenis aan de heilige onder het pausdom van paus Liberius (4e E.). Paus Symmachus (begin 6e E. ) transformeerde dat 'herinneringskapelletje' in een kleine basiliek, die uiteindelijk in de eerste helft van de 7e eeuw door paus Honorius I volledig werd herbouwd tot de huidige basiliek : Sant' Agnese fuori le Mura . De bouw van daarvan hield overigens de vernietiging in van ...

-Ontvangst van H. Agnes in de hemel (Giovanni Battista Gaulli)- Maria Valtorta: 'Dit is mijn visioen van vanavond. Ik kon niet wachten om het alleen te kunnen opschrijven en er in alle rust van te kunnen genieten. Het was zo mooi, terwijl ik het had... – en er stroomden tranen over mijn gezicht waarvan ik geloof dat het zwakke licht van de kamer ze voor de aanwezigen verborgen hield, en ik lag daar met mijn ogen dicht, deels omdat ik zo verzonken was in mijn overpeinzingen dat ik me moest concentreren, en deels omdat ik deed alsof ik sliep, om niet te laten blijken... waar ik was – ...dat ik het niet kon verdragen om fragmenten van alledaagse en zeer menselijke zinnen te horen zweven als puin tussen de schoonheid van dit visioen, en ik zei: "Hou jullie mond, hou je mond"... alsof het geluid me stoorde. Maar dat was het niet. Ik wilde alleen zijn, en in alle rust kunnen overwegen. Wat mij overigens ook gelukt is. Daarna sprak Jezus tot mij... 13 jan.1944

-Martelaarschap van H. Agnes (Domenichino)- Maria Valtorta: 'Ik zag hoe ze Agnes op de grond lieten knielen, midden in de kamer waar de grote plaat wit marmer lag. De martelares concentreerde zichzelf met haar handen op de borst en keek naar de lucht. Tranen van bovenmenselijke vreugde parelden in haar ogen, verrukt in een zoete overpeinzing. Het gezicht, niet bleker dan voorheen, glimlachend. Een van de assistenten pakte haar vlechten vast alsof ze een touw waren om haar hoofd stil te houden. Maar dat was niet nodig. "Ik hou van Christus!" schreeuwde ze toen ze zag dat de beul zijn zwaard hief, en ik zag het tussen haar schouderblad en sleutelbeen doordringen en de rechter halsslagader openen. En de martelares viel, op haar linkerzijde, terwijl ze steeds haar knielende positie behield,  als iemand die in slaap valt, in een gelukzalige slaap. Want de glimlach verdween niet van haar gezicht en werd alleen verborgen door de stroom bloed die uit haar doorgesneden keel guts...

-H. Agnes in priestergewaad?- Maria Valtorta: 'Op dat moment leek het mij zo dat de geïrriteerde prefect zijn assistenten opdracht gaf om Agnes' polsen te boeien, zodat ze niet zou kunnen ontsnappen of oneerbiedige daden begaan tegenover de simulacra . Vanaf dat moment werd ze namelijk als een schuldige en gevangene beschouwd. Maar de glimlachende maagd keerde zich naar de beul en zei: "Raak me niet aan. Ik kwam hier spontaan. Want hier roept de Stem van de Bruidegom mij. Die mij uit de hemel uitnodigt voor de eeuwige bruiloft. Ik heb uw armbanden en kettingen niet nodig. Alleen als u mij naar het kwaad wilt sleuren, moet u ze mij aandoen. En dan zouden ze (wellicht) niet nuttig zijn, want mijn Heer God zou ze nutteloos maken, meer nog dan een linnen draad om de pols van een reus. Maar om de dood tegemoet te gaan, de vreugde tegemoet, de bruiloft met Christus, nee, dan zijn uw ketenen nutteloos, mijn broer. Ik zegen u als u mij het martelaarschap geeft. Ik ren niet weg. Ik...

-St.-Agnes (Bernardo Daddi)- Maria Valtorta: 'Een paar stappen achter het meisje, liepen de andere twee meisjes. Eentje van bijna dezelfde leeftijd als het eerste, maar robuuster en volkser qua uiterlijk. De andere ouder: 16, of hooguit 18. Zij waren ook in het wit, met een gesluierd hoofd. Maar waren wat bescheidener gekleed. Ze leken op dienstmaagden, omdat ze respectvol bleven tegenover de eerste. Ik begreep dat dat Sint-Agnes was, en die van haar leeftijd Emerentiana , en de andere weet ik niet. Agnes liep met een glimlach en zelfvertrouwen naar het spreekgestoelte van de magistraat. En daar hoorde ik de volgende dialoog: -H. Emerentiana ( zoogzuster van Agnes)- "U verlangde mij? Hier ben ik." "Ik denk niet dat als jij weet waarom ik jou wilde, jij het mijne nog steeds verlangen zult noemen. Ben jij christen?" "Ja, door de Genade van God." "Besef jij wel wat deze uitspraak jou kan brengen?" "De Hemel." "Voorzichtig! De d...

-St.-Agnes ontvangt in de gevangenis uit de hemel het ‘stralende witte kleed’ (Frank Cadogan Cowper)- Maria Valtorta: 'Een van de meisjes was erg jong:  bijna een kind. Geheel in het wit gekleed: een tuniek die haar volledig bedekte, alleen de dunne nek en de kleine handjes met kinderpolsjes zijn zichtbaar. Ze had het hoofd onbedekt, en ze was blond. Eenvoudig gekamd, met een scheiding in het midden van het hoofd, en twee zware, lange vlechten op haar schouders. -haar haar bedekte haar lichaam (eerst naakt naar bordeel gesleept)- Het gewicht van haar haar was zo groot dat ze haar hoofd lichtjes naar achteren boog, waardoor ze, onbedoeld, de uitstraling van een koningin kreeg. Aan haar voeten lag een lammetje van een paar dagen oud te blaten en te spelen. Het was helemaal wit en had een roze snuitje, net als de mond van een baby.' 13 jan.1944

-H. Agnes voor prefect gebracht (Johann Overbeck)- Maria Valtorta: 'Tegen een muur, was een soort troon bestaande uit een marmeren predella met daarop een zitplaats. Op deze stoel zat een oude Romein in een toga. Later begreep ik dat hij de keizerlijke prefect was. Tegen de andere muren, ​​ beelden en beeldjes van goden en statieven voor wierook. -reliëf in Sant' Agnese in Agone- In het midden van de hal of het portiek, een lege ruimte, met een grote plaat wit marmer. In de muur tegenover de zetel van de magistraat bevond zich een portiek, vanwaar men uitzicht had op het plein en de straat. Terwijl ik deze details en de strenge gelaatsuitdrukking van de prefect observeerde, kwamen er drie jonge meisjes de vestibule, het portiek, de hal (wat je maar wil) binnen.' 13 jan.1944

- Stadion van Domitianus, nu Piazza Navona (Rome) - Het is middernacht. Jezus heeft zojuist deze passage gedicteerd die ik verbind met mijn visioen van vanavond. De zin:  "God, die de mens oneindig liefhad, hield van hem tot en met de dood."  [Cf.  Joh.3:16 ] galmt al sinds vanmorgen in mijn hart. Zozeer zelfs dat ik het hele NT doorbladerde om te kijken of ik hem kon vinden. Maar ik heb hem niet gevonden. Of ik heb hem gemist, of hij staat er niet. Bijna verblind, besloot ik te stoppen met zoeken, ervan overtuigd dat Jezus zeker over dat onderwerp zou spreken. En ik had gelijk. Maar... vóórdat Hij erover sprak, gaf mijn Heer mij een zoet visioen, waarmee ik mij in mijn hart overgaf aan mijn gebruikelijke... rust, en dat ik, bij mijn terugkeer onder de levenden, weer net zo fris vond als op het eerste moment. Het leek mij...  dat ik een portiek ( peristylium of forum, hoe het ook mag heten) zag, een portiek uit het oude Rome. Ik zeg ‘portiek’ omdat er een prachtige...

Jezus zegt: 'Er wordt gezegd: "God, die de mens oneindig liefhad, hield van hem tot en met de dood." [Vgl. Joh.3:16 ] Mijn trouwste volgelingen zijn niet en waren niet verschillend van hun God. Zij hebben Hem en de mensen, naar Zijn voorbeeld en tot Zijn eer, een Liefde gegeven die niet te meten is en die tot de dood leidt. Ik heb jou al verteld dat de dood van Agnes, net als die van Thérèse, slechts één naam heeft: Liefde. Of het nu het zwaard of ziekte weze, die de ogenschijnlijke doodsoorzaak voor deze wezens was, die wisten lief te hebben met die relatieve "oneindigheid" van het wezen - Ik zeg dit voor de muggenzifters van dit woord - die de kleinere kopie is van de volmaakte [oneindigheid] van God, de ware en enige agent was Liefde. Slechts één woord zou als epigraaf  voor deze "heiligen" van Mij moeten gelden. Dat wat over Mij wordt gezegd: "Dilexit". Hij/zij had lief. Zij had lief, het meisje Agnes en de jonge Cecilia . Zij hadden lie...

-Thérèse van Lisieux,  †  24j. oud aan tuberculose- Later, op dezelfde 14 oktober zegt Jezus: 'Wanneer de liefde zo sterk is geworden dat ze een ‘fusie’ is geworden, is het ook zinloos om bang te zijn voor menselijk geweld dat het leven verwoest of voor de lengte van het leven zelf. - Geloof, luisterende ziel, geloof dat niets zo gewelddadig en zo destructief is als liefde. Zelfs als het zwaard of de pijlen van tirannen Mijn martelaren niet hadden doen bloeden en doorboord,  als vuur en pek hen niet hadden gesmolten en verbrand, als water hen niet had ondergedompeld of wilde beesten hen niet in stukken hadden gescheurd, zouden ze toch gestorven zijn, omdat ze het punt van gloeiende liefde hadden bereikt waartoe de wederzijdse Liefde tussen de christen en Christus hen had gebracht. Liefde opent aderen en harten meer dan een zwaard en een pijl, liefde verteert meer dan vuur en pek, liefde dompelt meer onder dan water en liefde verlangt meer naar zichzelf dan een hongerig ...

Jezus zegt: 'Ook de zin van het Lied: "'s Nachts in mijn bed zocht ik Hem, van wie mijn ziel houdt; Ik zocht Hem, maar vond Hem niet." [ Hglied 3:1 ] moet bovennatuurlijk gelezen worden, op deze wijze: Vaak, en om verschillende redenen, overvalt de nacht de ziel. De eerste levensbehoeften, die je vaak omzet in ‘levenszorgen’, creëren schemerschaduwen, soms zo diep dat ze lijken op een sterrenloze nacht. Gods Wil, om jullie standvastigheid op de proef te stellen, roept soms nog een andere nachtelijke duisternis op. Tijdens zulke duisternis trekt ‘Hij van wie je ziel houdt’ zich terug. De ziel, als ze niet helemaal dood is, heeft spontaan haar Schepper-God lief. Ook al beseffen jullie het niet, dit licht van jullie, deze vlam van jullie, verborgen binnen de ondoorzichtige barrières van het vlees, verlangt naar het Koninkrijk waar het vandaan komt en verlangt naar vereniging met zijn Oorsprong. De ziel op aarde voelt zich verloren tussen vreemden en zoekt de nabijheid va...

Jezus zegt: 'Ik heb je toch gezegd dat de Boeken van Wijsheid altijd gelezen moeten worden met verwijzing naar het bovenmenselijke. Juist het tegenovergestelde van wat de wereld doet en de wetenschap van de wereld, die niet weet hoe zichzelf tot het bovennatuurlijke niveau te verheffen, maar ernaar streeft het bovennatuurlijke in de dingen te verlagen tot het aardse niveau. Op die manier vat hij in de geïnspireerde bladzijden de artistieke zin, hoort en bemerkt de poëzie en de muziek, alles wat, kortom, zijn menselijke gevoelens streelt, maar neemt hij niet de moeite om de deuren te openen waarachter zijn geest opgesloten zit, die de mensheid ontkent of vergeet te bezitten, zozeer dat ze er niet langer om geeft. En de geest, onderdrukt als een slaaf in een donkere gevangenis, ontvangt de reflectie niet - Ik zeg reflectie...  omdat de straal niet door de nauwe muren heen kan dringen  van menselijke trots en lust - ontvangt zelfs niet de weerspiegeling van de zon van Wijsheid di...