visioen over Sint-Agnes
Het is middernacht.
Jezus heeft zojuist deze passage gedicteerd
die ik verbind met mijn visioen van vanavond.
De zin: "God, die de mens oneindig liefhad,
hield van hem tot en met de dood." [Cf. Joh.3:16]
galmt al sinds vanmorgen in mijn hart.
Zozeer zelfs dat ik het hele NT doorbladerde
om te kijken of ik hem kon vinden. Maar ik heb hem niet gevonden.
Of ik heb hem gemist, of hij staat er niet.
Bijna verblind, besloot ik te stoppen met zoeken,
ervan overtuigd dat Jezus zeker over dat onderwerp zou spreken.
En ik had gelijk.
Maar...
vóórdat Hij erover sprak,
gaf mijn Heer mij een zoet visioen,
waarmee ik mij in mijn hart overgaf aan mijn gebruikelijke... rust,
en dat ik, bij mijn terugkeer onder de levenden, weer net zo fris vond als op het eerste moment.
Het leek mij...
dat ik een portiek (peristylium of forum, hoe het ook mag heten) zag,
een portiek uit het oude Rome.
Ik zeg ‘portiek’ omdat er een prachtige marmeren mozaïekvloer was
en witte marmeren zuilen die een gewelfd plafond ondersteunden,
versierd met mozaïeken.
Het zou het portiek van een heidense tempel
of een Romeins paleis kunnen zijn,
of de Curia, of het Forum.
Ik weet het niet.
Reacties
Een reactie posten