bijbel lezen: hémel openen (i.p.v. naar aarde herleiden) !
Jezus zegt:
'Ik heb je toch gezegd dat de Boeken van Wijsheid
altijd gelezen moeten worden met verwijzing naar het bovenmenselijke.
Juist het tegenovergestelde van wat de wereld doet en de wetenschap van de wereld,
die niet weet hoe zichzelf tot het bovennatuurlijke niveau te verheffen,
maar ernaar streeft het bovennatuurlijke in de dingen
te verlagen tot het aardse niveau.
Op die manier vat hij in de geïnspireerde bladzijden de artistieke zin,
hoort en bemerkt de poëzie en de muziek, alles wat, kortom, zijn menselijke gevoelens streelt,
maar neemt hij niet de moeite om de deuren te openen waarachter zijn geest opgesloten zit,
die de mensheid ontkent of vergeet te bezitten, zozeer dat ze er niet langer om geeft.
En de geest, onderdrukt als een slaaf in een donkere gevangenis, ontvangt de reflectie niet
- Ik zeg reflectie... omdat de straal niet door de nauwe muren heen kan dringen
van menselijke trots en lust - ontvangt zelfs niet de weerspiegeling
van de zon van Wijsheid die schijnt voor allen en voor hem,
begraven in de donkere put van onverschilligheid
voor het bovennatuurlijke,
zo ver weg.
Hij ontvangt niet eens de zwakste golf van die weerspiegeling van licht,
de zwakste trilling van die harmonie die niet alleen uit woorden bestaat
maar uit verheven betekenissen, en hij raakt steeds meer verdoofd
in een criminele afzondering.
Arme geesten, opgesloten in wezens die gedomineerd worden
door de drievoudige sensualiteit van het vlees!
Wanneer een bovennatuurlijk woord hun gevangenis binnendringt, als een echo van veraf,
schrikken ze en doen ze een poging om het verstaanbaar te maken voor het vlees
dat hen onderdrukt.
Maar dit zijn vergeefse pogingen
van een zwakke mens onderdrukt door een gigant.
-
Om het Woord te begrijpen zoals het is,
en om de geest te maken tot wat hij moet zijn: meester van het vlees en geen slaaf,
zou de mensheid de bijl aan de voet van hele bossen moeten leggen en de slechte bomen omhakken,
geplant door de onvoorzichtigheid van sommigen of door hun rebelse gedachten,
en zou hij zichzelf vrij moeten laten groeien, of liever: meehelpen
in het groeien van andere onvoorzichtigen en rebelsen
die in opstand komen tegen de Wet van de Heer.
Dit is wat de mensheid zou moeten doen, en licht maken.
Laat het Licht vanuit de hoge Hemelen neerdalen op de weiden van de Aarde waar,
als gras dat voorbijgaat, jullie nu ontspruiten, bloeien en in korte tijd weer vallen.
En zalig zij die op zo'n manier floreren dat ze waardig zijn
om getransplanteerd te worden naar Mijn Paradijs.
Dit zijn degenen voor wie het licht van de geest
niet is uitgeschakeld en uitgesloten.
Het zijn de sterken
die zich tegen de menselijke stromingen weten te verzetten.
Het zijn de gelovigen
die zelfs tegen menselijke beweringen in kunnen geloven.
Het zijn de zekeren
die de Zon weten te blijven voelen,
ook buiten de door de mens gecreëerde schaduwen,
en niets kan hen van deze zekerheid afbrengen.
Als een gevoelige kompasnaald oriënteren ze zich naar het Licht,
net als trekvogels volgen ze hun zon.
Ze weten hoe ze huizen en familieleden moeten verlaten
om tot de Zon van hun ziel te komen.
-
En ik heb het niet, Maria, over degenen die in een klooster gaan.
Er zijn wezens die, levend in een gezin, het ‘voor Mijn Liefde achterlaten’
meer dan wanneer ze zichzelf binnen de dubbele poort van een klooster zouden plaatsen.
Jij weet er iets van, en je weet hoeveel tranen het kost ‘om Mij te volgen’
tegen de vijandige wil van de familie in.
‘Zij komen tot Mij’...
zij die, tegen het egoïsme, de spot en het ongeloof van hun verwanten in,
weten hoe ze hun Koning van de Liefde moeten volgen,
zij die niet van streek raken of afkoelen
onder de dagelijkse aanval van onrechtvaardige opmerkingen
en de religieuze onverschilligheid van anderen.
Maar er veeleer onder lijden
en ernaar streven het Licht in hen te vermenigvuldigen
om Het bij hun verduisterde familie te brengen,
en die zichzelf uitputten
in het beschermen van de belangen van hun God
in de schoot van de eerste van alle menselijke samenlevingen: het gezin,
en die komen om Mij hun leven te geven
om Leven te verkrijgen voor de doden van hun familie:
voor de doden van de geest.
Oh! gezegenden!
Oh! zaligen!
Oh! Mijn heldhaftige kinderen!
Ik weet wat het betekent
om de zoete band van liefde en de harde keten van familievooroordelen te doorbreken,
om ze te verbreken en het gebod van de Heer te volgen.
Ik weet het. Ik herinner het me.
En prijs der speciale prijzen voor de verborgen martelaren
van het familie-egoïsme en de familieliefde,
de heilige martelaren van Mijn Liefde,
overheersend in hen als de dood
en brandend als vuur.'
Reacties
Een reactie posten