sterren kénnen 5
Jezus zegt:
'Ik heb je dit stof van sterren laten zien.
Stof is het, vergeleken met de schittering van Mijn Engel.
Maar hoe moeten we het stof noemen...
O dochtertje voor wie Ik sluiers van mysterie ophef
om jou de aarde te doen vergeten en je steeds meer verliefd te laten worden op Mijn Vaderland
...het stof van hen die alleen groot zijn in trots, die de naam 'mens' hebben?
Zou Ik tegen hén kunnen zeggen: "Kijk!"...?
Nee.
Ze zouden het niet zien.
Ze zouden het niet geloven
zelfs als Ik het ze door een wonder van kracht zou laten zien.
Zij hebben gekauwd
op het brood en de vrucht van trots en menselijke wetenschap.
Het maakt ze gek.
Ik heb gegeven en Ik geef
página's van waarheid en van heiligheid.
Maar voor al te veel mensen vallen ze als kruimels van miserabel stro op de grond.
De 'mensen' – laten we hen de adellijke titel geven conform hun concept –
geven niets om deze woorden.
'Mens' zou moeten betekenen:
'Zoon van God, gemaakt naar het beeld en de gelijkenis van de Vader:
in gedachten, genegenheden, daden, impulsen en verlangens.'
Zo zijn kinderen.
In plaats daarvan betekent momenteel 'mens':
'het meest trotse, lege, wrede, lichtzinnige dier,
het meest gekant tegen God'.
Alles wordt geloofd.
Niets is.
Niets,
omdat hij maar 'een mens' is
en niet langer 'kind van God'.
Waar is de geest van de mens?
Wie bezit hem nog?
Laten we, dochter, deze ongelukkigen aan hun trieste lot overlaten,
met liefde zoeken om hen van jou af te scheuren.
Alleen liefde kan doen wat niets anders kan.
Maar hoe "potent" ze ook is, ze wordt vaak impotent gemaakt
omdat ze botst met trots, die tetragonaal is bij elk offensief van het Goede.
Zij denken dat ze 'goden' zijn
omdat ze op hun lippen de beet hebben
van de vrucht van ménselijke kennis.
Adam sterft niet...
Hij wordt herboren met zijn neiging, in ieder mens.
Adam, die zichzelf verloor door te willen weten,
te willen weten om 'god' te worden...
Kom, jij!
Moge aan de Kinderen van het Licht, aan de Kinderen van God,
het Brood en de Vrucht van de Waarheid en de Wijsheid worden gegeven -
die niet alleen dat zijn, wat uniek inherent is aan God,
maar ook - omdat alles van Hem komt -
wat zich bevindt in het universum.
Verlang naar de hemel.
Hier geen dissonanten meer
tussen jou en hen die je aan je zijde hebt.
Hier geen contrast/botsing meer
tussen je verlangen/willen en je bezitten/hebben.
Hier zul je uitrusten, zalig en feestelijk.
Hier heb je Mij...
Als Mij hebben, onder de beperkingen van jullie levensomstandigheden op aarde,
je al de vreugde geeft die je verheft, bedenk dan dat je Mij zult hebben
zonder enige beperking.
Het leven gaat voorbij. De Hemel komt.
De pijn sterft. De zaligheid blijft.
Zij die van Mij hielden en Mij dienden
zij zullen de eeuwige sterren zijn
wanneer elke ster zal zijn gestorven
aan het einde van de schepping.
Míjn sterren...'
[19/10/44]
Reacties
Een reactie posten