Maria zien 4


-OLV van Beauraing-

Maria Valtorta:

'Maria leest mijn verlangen

om mezelf tegen haar moederlijke schouder neer te vleien

om verlichting te vinden van allerlei soorten pijn,

en ze trekt me aan.


Ik ben zo... 

ik weet niet hoezeer!

Dan verlaat ze me, en zegt:

"Schrijf dat ik je in mijn hart heb genomen."

Ik schrijf deze laatste vijf regels/woorden.


Nu zegt zij:

"En zie mij nú eens!"





Ze is getransfigureerd,

rijst op uit de grond, beweegt zich weg van het bed,

rustend op een zilveren wolk, omringd door haar pure witte licht.

Haar lichaam straalt, de jurk straalt, die van wit ‘wit licht’ wordt,

haar gezicht straalt, het verfijnt zichzelf alsof het licht het vergeestelijkt,

haar verrukte blik straalt.


Het licht is zo helder

dat het lichtblauw van de pupillen ‘een straal’ wordt,

en het goud van het haar is bijna niet meer als zodanig te onderscheiden,

het lijkt donker, vergeleken met het licht dat uitgaat van het Lichaam

van de verheerlijkte Moeder van God.


Ze kijkt op mij neer, lacht naar mij.

En vraagt: "Ben ik dat?"


"Já!"


"Maar ben ik dezelfde

als de vrouw die de moeder van Jezus was?".


"Ja... en nee!" antwoord ik dapper.

Want er is moed nodig om bepaalde vergelijkingen

en bepaalde vaststellingen te maken.


"En toch ben ik het.

Je ziet het!

Zo ben ik in de Hemel.

Zo verscheen ik in Lourdes en Fatima.

Daar waar de zieners mij het beste zagen,

omdat ze 'onschuldig' waren zoals jij, mijn dochter.

Hoe onschuldiger het schepsel is, hoe meer het mij ziet zoals ik ben,

en hoe meer het mij precies beschrijft, zo goed als dat kan, als schepsel,

en mij laat beeldhouwen, zo gelijkend als een simulacrum kan zijn."




-OLV van Banneux-


"Kom bij mij terug, mens..."

Ze vraagt ​​me: "Is je marteling wat lichter nu?"

Ik huil. Ze streelt me...


Ik huil, omdat ik

- sinds ik las dat bij Bruno Cornacchiola (nu weet ik zijn naam)

Maria donkerharig en oosters van type was -

in bedrog dacht te zijn, door te zeggen dat Maria blond is.


En toch is het zo.

Lichtblond zelfs, bijna stro, bijna puur goud.

Ik kan het goed zien.


Ze is hier!

Haar hoofd nog geen 30cm van mijn ogen verwijderd!'


[28 dec. 1947]

Reacties

Populaire posts van deze blog

Agnes buiten de muren

maria's gezicht

de geliefde 3