leren sterven 8
Jezus zegt:
'"Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?"
Soms lijkt het erop dat de Vader in de steek laat.
Hij verborg zichzelf alleen, om de verzoening te vergroten
en grotere vergeving te schenken.
Kan de mens hier boos over klagen?
Hij die God ontelbare keren in de steek heeft gelaten?
En moet hij wanhopen, omdat God hem op de proef stelt?
Hoeveel dingen heb jullie in je hart gestopt die niet God waren!
Hoe vaak waren jullie inert tegenover Hem!
Met hoeveel dingen hebben jullie Hem afgewezen en weggejaagd.
Jullie hebben je hart met alles gevuld.
Vervolgens hebben jullie het geschoeid en goed vastgeschroefd,
omdat jullie vreesden dat de komst van God je luie quiëtisme zou kunnen verstoren,
en Zijn Tempel zou kunnen schoonmaken door de usurpatoren te verdrijven.
Zolang jullie gelukkig waren,
wat maakte het jullie uit of je God had?
Jullie zeiden: "Ik heb alles al omdat ik dat verdiende."
En toen jullie niet gelukkig waren,
zijn jullie dan nooit voor God weggevlucht,
van Hem de oorzaak makend van al jullie kwaad?
Oh! onrechtvaardige kinderen
die vergif drinken, die labyrinten betreden,
die in ravijnen en holen van slangen en andere wilde dieren vallen,
en dan zeggen: "God is schuldig!"
Als God geen Vader en heilige Vader was,
wie zou dan op pijnlijke uren op jullie klaagzang moeten reageren,
terwijl jullie Hem in gelukkige uren vergaten?
Oh! onrechtvaardige kinderen
die, vol van schuld, zouden verwachten behandeld te worden
zoals de Zoon van God níet werd behandeld in het uur van het brandoffer,
zeggen jullie 'ns: wie was het meest verlaten?
Is het niet Christus, de Onschuldige,
Degene die, om te redden, het totaal verlaten zijn door God aanvaardde
nadat Hij Hem altijd actief had liefgehad?
En worden jullie niet “christenen” genoemd?
En hebben jullie niet de plicht om, op zijn minst jezelf, te redden?
In de troebele luiaard/passieveling die zelfvoldaan is
en bang voor de verstoring van het verwelkomen van de Actieve,
is er geen verlossing.
Volg dan Christus na
door deze schreeuw te laten horen
op het moment van de grootste angst.
Maar laat de toon van de roep
een toon van zachtmoedigheid en nederigheid zijn,
geen toon van godslastering en verwijt.
"Waarom hebt Ge mij in de steek gelaten,
Gij die weet dat ik zonder U niets kan doen?
Kom, o Vader, kom mij redden,
kom mij de kracht geven om mezelf te redden.
Want de doodsgrepen zijn verschrikkelijk
en de Tegenstander vergroot op listige wijze hun macht,
hij sist naar me dat Gij niet meer van mij houdt.
Laat U horen, o Vader,
niet vanwege mijn verdiensten,
maar juist omdat ik een niets ben zonder verdienste,
die niet weet hoe hij moet winnen als hij alleen is
en die begrijpt, nu pas, dat het leven werk voor de hemel was."
"Wee de eenzamen!", wordt er gezegd.
"Ongelukkig de alleenstaande die valt:
hij heeft niemand om hem overeind te helpen."
Wee hen die alleen zijn in het uur van de dood,
alleen met zichzelf tegen Satan en het vlees!
Maar maak je geen zorgen.
Als je de Vader roept, zal Hij komen.
En dit nederig Hem aanroepen zal verzoening brengen
voor jullie schuldige traagheid tegenover God,
jullie valse vroomheid, de opstandige liefdes van het ego,
die jullie lui maken.'
[14/7/46]
Reacties
Een reactie posten