leren sterven 7
Jezus zegt:
'"Denk aan mij!"
[Lc.23:42]
Je hebt de beker van de dood aanvaard,
je hebt vergeven, je gaf op wat van jou was,
zelfs jezelf.
Je hebt het ego van de mens enorm gekrenkt/geschokt,
de ziel zeer bevrijd van wat God mishaagt:
van een geest van rebellie,
van een geest van wrok,
van een geest van hebzucht.
Jij hebt afgestaan aan de Heer:
leven, gerechtigheid, bezit,
árm leven, de ármste gerechtigheid, het driedubbel arme menselijke bezit.
Nieuwe Job'en, jullie kwijnen weg
en zijn naakt voor God.
Dan kun je zeggen:
"Denk aan mij!"
Jullie zijn niets meer.
Geen gezondheid meer, geen trots, geen rijkdom.
Je bezit jezelf niet eens meer.
Jullie zijn een rups
die een vlinder kan worden
of rotten in de gevangenis van het lichaam
door een laatste extreme wond aan de geest.
Jullie zijn modder
die weer in modder verandert
of modder die in een ster verandert, afhankelijk van
of je liever afdaalt in het riool van de Tegenstander,
of opstijgt in de draaikolk van God.
Het laatste uur beslist over het eeuwige leven.
Onthoud dit. En roep:
"Denk aan mij!"
God wacht op de roep van de arme Job
om hem te vullen met goederen in zijn koninkrijk.
Het is zoet voor een Vader om te vergeven, tussenbeide te komen en te troosten.
Hij wacht alleen op deze kreet, om jullie te zeggen:
'Ik ben bij je, zoon. Wees niet bang.'
Zeg dit woord om te herstellen al die keren
dat jullie de Vader zijn vergeten
of trots waren.'
[14/7/46]
Reacties
Een reactie posten