leren sterven 4
Jezus zegt:
'"Vader!..."
Oh! deze God, zo vaak onbemind,
of laatste geliefde, ná dat het hart familieleden en vrienden heeft liefgehad,
of onwaardiger liefdes heeft gehad, voor schepselen van ondeugd,
of heeft gehouden van dingen als van goden...
deze God, zo vaak vergeten,
en die ons heeft toegelaten Hem te vergeten,
die ons heeft vrij gelaten om Hem te vergeten,
die het heeft laten gebeuren,
die soms bespot werd,
soms vervloekt,
soms ontkend...
zie, hij staat weer op in de geest van de mens
en neemt zijn rechten terug!
Hij dondert: "Ik bén!"
en om niet van angst te sterven door de openbaring van Zijn Macht,
geneest/herstelt Hij dat krachtige ‘Ik ben!’ met een lief/zacht/zoet woord: "Vader".
"Ik ben jouw Vader".
Het is geen terreur meer.
Het is verlatenheid, het gevoel dat dit woord geeft.
Ik,
Ik die moest sterven,
die begreep wat het is, sterven,
na de mensen te hebben geleerd te leven, door de Allerhoogste Jehova "Vader" te noemen...
zie, Ik leerde jullie te sterven zonder angst, door "Vader" te roepen tot de God
die te midden van de spasmen van de agonie weer oprijst
of presenter wordt in de geest van de stervende.
"Vader!"
Wees niet bang!
Wees niet bang voor Hem, jullie die sterven, voor deze God die Vader is!
Hij komt niet naar voren, als een burgerwacht gewapend met registers en bijl.
Hij komt niet naar voren om je, cynisch, weg te rukken van het leven en je genegenheden.
Maar Hij komt Zijn Armen voor je openen en zegt:
"Keer terug naar je thuis.
Kom tot rust/ontspanning.
Ik zal jou compenseren voor wat je hier achterlaat.
En ik zweer je dat je binnenin Mijn Schoot/Borst actiever zult zijn voor hen die je achterlaat
dan wanneer je hier beneden blijft, in een hectische en niet altijd beloonde strijd."
Maar de dood is altijd pijn.
Pijn door het lichamelijke lijden,
pijn door het morele lijden,
pijn door het spirituele lijden.
Hij moét pijnlijk zijn, om een middel te zijn
voor ultieme/allerlaatste boetedoening in de tijd,
Ik herhaal het.
En in een golf van mist,
die verduistert en onthult, afwisselend,
dat waar je van gehouden hebt in het leven,
dat wat je bang maakt voor het hiernamaals,
gaan de ziel, de geest, het hart, als een schip dat in een zware storm terechtkomt...
– uit kalme gebieden, al in de rust van de naderende haven, nu dichtbij, nu zichtbaar, zo sereen dat het al een zalige rust en een gevoel van vrede geeft vergelijkbaar met dat van iemand die, bijna klaar met een inspanning, anticipeert op de vreugde van de komende ontspanning -
...gaan dus de ziel, de geest, het hart door naar gebieden
waar de storm hen schudt, raakt, laat lijden, vrezen, kreunen.
Het is opnieuw de wereld,
de drukke wereld met al zijn tentakels:
de familie, de zorgen en problemen...
het is de angst voor doodsstrijd,
het is de angst voor de laatste stap...
en dan? en dan?...
De duisternis vestigt zich,
verstikt het licht, sist zijn verschrikkingen...
Waar is de hemel nog? Waarom sterven? Waarom moeten sterven?
En de schreeuw reutelt al in de keel:
"Ik wil niet dood!"
Neen,
mijn broers en zussen die stervende zijn!
Want sterven is goed/rechtvaardig.
Sterven, door God gewenst, is heilig.
Neen!
Schreeuw niet zo!
Die schreeuw komt niet uit jullie ziel.
Het is de Tegenstander die jullie zwakheid suggereert
om je dat te laten zeggen.
Muteer de opstandige en gemene kreet
in een kreet van liefde en vertrouwen:
"Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan mij voorbijgaan."
Zie, zoals de regenboog na de storm,
brengt díe schreeuw het licht, de stilte terug.
Jullie zien de lucht opnieuw,
de heilige redenen om te sterven,
de beloning van het sterven,
d.w.z. het terugkeren naar de Vader.
En jullie begrijpen dan
dat zelfs de geest, inderdaad, dat de geest grotere rechten heeft dan het vlees,
omdat hij eeuwig en boven-natuurlijk van aard is,
en daarom voorrang heeft op het vlees.
En dan zeggen jullie het woord
dat de absolutie is voor al je zonden van rebellie:
"Maar niet mijn wil, maar Úw Wil geschiede."
Ziehier de vrede, ziehier de overwinning.
De engel van God klampt zich aan jullie vast en troost je [Lc.22:43]
omdat jullie de strijd hebben gewonnen - voorbereiding
om van de dood een triomf te maken.'
[14/7/46]
Reacties
Een reactie posten