leren sterven 3
Jezus zegt:
'"Vader!..."
Oh! het is het uur
waarin de wereld afstand neemt van de zintuigen en het denken
terwijl, als een vallende meteoor, de gedachte aan het hiernamaals,
aan het onbekende, aan het oordeel nadert
en de mens, altijd een kind, ook al is hij honderd jaar oud,
als een bang kind, alleen gelaten, de boezem van God zoekt.
Man, vrouw, broers en zussen, kinderen, ouders, vrienden...
ze waren alles, zolang het leven ver van de dood verwijderd was,
zolang de dood een gedachte was, verborgen onder verre nevels.
Maar nu de dood onder de sluier vandaan komt en oprukt,
nu zijn het, door een omkering van de situatie, de ouders, de kinderen,
de vrienden, broers en zussen, je man, je vrouw
die hun bepalende karakteristieken verliezen,
hun sentimentele waarde,
en die verduisterd worden in het licht
van de naderende dood.
Als stemmen die met de afstand verdwijnen, verliest alles op aarde kracht
terwijl alles wat daarbuiten is, wat tot gisteren zo ver weg leek,
aan kracht wint...
En een golf van angst
treft het wezen.
Als hij niet pijnlijk en eng was,
zou de dood niet de ultieme straf zijn
en het laatste middel tot verzoening
dat aan de mens wordt verleend.
Zolang er geen schuld was,
was de dood geen dood, maar slaap.
En waar geen schuld was, was geen dood,
zoals in het geval van de allerheiligste Maria.
Ik stierf, omdat alle zonden op Mij waren,
en Ik kende de afkeer van het sterven.'
[14/7/46]
Reacties
Een reactie posten