Hém in allen zien 4
Jezus zegt:
'Anderen hebben Mij als een zon in een onstabiel seizoen.
Hun wolken, de wolken van hun wisselvalligheid, zorgen ervoor
dat ik sóms in hen straal en soms lijk alsof de zon er niet meer is.
Doorgaans zijn deze onstandvastigen zij die géén mystici zijn, noch contemplatieven, noch aanbidders, die als zodanig zijn gevormd door jaren en jaren van trouwe wil, van voortdurende opgang, steeds sneller naarmate meer pijn - alle pijn die de erfenis is van mijn wáre minnaars en na-volgers - op hen heeft gedrukt...
De paradoxen van het mystieke leven! Hoe meer de pijn verplettert, hoe meer de ziel stijgt, vliegt, oprijst, zich verenigt met Mij, die Mijn armen naar haar uitstrekt, vanuit de stralende Afgrond van het Paradijs!
Die anderen...
zijn de ‘sentimentalisten’ van religie,
degenen die na een preek, een religieuze ceremonie, een retraite, een lezing...
Paulus zouden willen navolgen in het evangeliseren van het volk,
Johannes de Maagd in kuisheid,
Laurentius in martelaarschap,
Hiëronymus in boetedoening...
maar zodra de emotie voorbij is,
vallen ze terug in het ‘genot van het leven’.
Ze willen het vlammetje dat in hen brandt in vuur veranderen...
en in de rasse, geforceerde gloed vernietigen ze ook het kleine vlammetje...
Ze willen atleten zijn,
op de eerste plaats bij alle religieuze evenementen,
om te doén, om te leiden, om een teken, een baken, een stem te zijn;
en ze pushen, ze forceren zo hard, dat ze voor anderen een angstaanjagend velarium worden
dat Mij niet toont zoals Ik ben -
bedrieglijk licht,
omdat het Mij en de religie verheldert
op een onwerkelijke manier, dat de arme zielen - de meest talrijke - zo angstig ontzet;
ketting,
die de religie die vriendin is, steun van de geesten, wurgt
en er een Nemesis van maakt, gewapend met plagen en straffen.
En ze drukken en belasten tot ze uitgeput raken en gaan liggen,
dan uitgeput, niet in staat om te vechten met Satan
die op die uitputting wacht om aan te vallen
en hen ter aarde te werpen;
wanneer ze, zelfs door menselijke reactie
– vergelijkbaar met wat er gebeurt met bepaalde overbelaste machines –
zichzelf niet vernietigen, niet vervallen in beestachtige vleselijkheid,
omdat ze te snel engelen wilden worden zonder tot een dergelijke roeping geroepen te zijn,
en vooral omdat ze aldus een van hen wilden worden,
door tzitzit, gebedssriemen en kwastjes [Mt.23:5] te vergaren,
maar te vergeten dat de weg om op te stijgen naar waar je engelen wordt,
ligt in het geleefde Evangelie.
Lange weg!!'
Reacties
Een reactie posten