giulia's bloemen 2
'Gulia werd geboren in Toscane, nabij Certaldo,
rond 1319 [7-tal j. na Boccaccio] in een verarmde adellijke familie.
Ze werd al op jonge leeftijd wees
en begon te werken voor een familie in Tinolfi bij Florence,
waar ze de Augustijnen en hun charisma leerde kennen.
Toen ze nog geen twintig was,
sloot ze zich aan bij de - derde orde - Augustijnerleken.
Later voelde ze de behoefte om een leven zonder ijdelheid te leiden
en in de bloei van haar jeugd koos ze ervoor om de stad te verlaten
en op zichzelf te gaan wonen.
Ze keerde terug naar Certaldo
en huurde een cel, vlakbij het huis van Boccaccio,
aan de Augustijner kerk van St.Jacob en St.Filippus
[waar ook Boccaccio, een 7-tal jaar na haar eigen dood,
begraven zou worden en nog steeds ligt...].
In die kamer
opende ze twee kleine ramen,
eentje dat uitkeek op de kerk, zodat ze bij alle religieuze evenementen aanwezig kon zijn,
en het andere dat uitkeek op het buitenterrein, zodat ze het eten kon ontvangen
dat de mensen haar brachten.
Ze hing een kruisbeeld aan een van de muren
en ze liet een bouwheer de deur naar haar kamer dichtmetselen.
Ze verliet haar "kluizenaarsverblijf" nooit
en leefde, als een gevangene, dertig jaar lang als mystica en in gebed,
volledig afgesloten van de rest van de wereld.
Ze deed boete en bad dagelijks.
De boeren van Certaldo voorzagen haar van voedsel.
Volgens wat er over haar werd gezegd, brachten zelfs kinderen haar iets te eten
en Gulia bedankte hen en gaf hen verse bloemen, in elk seizoen van het jaar.
We weten verder niets over haar,
behalve de aantrekkingskracht tot haar
van de mensen die in de omgeving woonden.
Ze stierf rond 1370
en deze aantrekkingskracht tot haar groeide na haar dood,
want in 1372 werd er een altaar gebouwd in dezelfde kerk waar ze woonde en begraven werd.
Tot 1506
vierden de mensen van Certaldo haar feest
omdat ze haar als een heilige beschouwden.
In 1819 [na de val van Napoleon...]
bevestigde paus Pius VII haar als zalige ab immemorabili.'
[bron]
Reacties
Een reactie posten