desolata 7
Maria zegt:
'Een Romeinse patrouille passeert.
De heersers zijn bang voor de wilde/dolle massa.
Oh! wees niet bang!
Dat zijn gemene hyena's.
Ze bespringen het hulpeloze lam,
maar ze zijn bang voor de leeuw
gewapend met speren en autoriteit.
Wees niet bang
voor deze kruipende jakhalzen.
Jullie ijzeren stap zet ze op de vlucht
en de glans van je speren maakt ze milder dan konijnen.
Maar die speren!
Eén opende het Hart van mijn Zoon!
Welke onder hen?
Ze zien is een pijl in mijn hart.
En toch zou ik ze allemaal in deze trillende handen van mij willen hebben,
om te zien welke nog bloedsporen heeft
en zeggen: “Deze is het! Geef ze mij, soldaat!
Geef ze aan een moeder in herinnering aan jouw verre moeder.
En ik zal voor haar en voor jou bidden."
En geen enkele soldaat zou het mij hebben ontzegd,
omdat zij, de oorlogsmannen, de besten waren
t.a.v. de pijn van de Zoon en de Moeder...
[3/6/44]
Reacties
Een reactie posten