catacombenmis 5
Maria Valtorta:
'Zodra de preek van de paus voorbij is, ontstaat er wat geroezemoes,
omdat de christenen fluisteren terwijl ze naar de rij maagden kijken en wijzen.
Maar hen worden het zwijgen opgelegd om de stilte te verzekeren
en dan worden de catechumenen naar buiten gebracht
en gaat de mis verder.
Er is geen Credo.
Dat hoor ik tenminste niet opzeggen.
Diakenen passeren onder de gelovigen om de offerandes te verzamelen,
terwijl andere diakens met hun viriele stemmen zingen,
de strofen van een hymne afwisselend
met de kinderstemmen van de maagden.
Spiralen van wierook stijgen op naar het gewelf van de kamer,
terwijl de paus bidt bij het altaar en de diakenen de offergaven
verzameld op kostbare dienbladen en in kostbare amforen
op de handpalmen heffen.
De Mis gaat nu door zoals ze nu is.
[...] Het door iedereen gezongen Pater Noster is prachtig.
Wanneer het ronddelen van de hosties begint, zingen de diakenen.
De maagden ontvangen als eersten de communie.
Daarna zingen ze het lied dat ze bij de begrafenis van Agnes hoorden:
"Vidi supra montem Sion Agnum stantem"...
[Ik zag een Lam staan op de berg Sion]
Het lied duurt zolang de communie duurt,
afgewisseld met psalm 42:
"Zoals het hert zucht naar de wateren,
zo verlangt mijn ziel naar U, mijn God"
(ik denk dat ik het goed heb vertaald).
De mis eindigt.
Christenen verdringen zich rond de paus om individueel gezegend te worden
en om afscheid te nemen van de maagd tot wie de paus zich richtte.
Deze begroetingen vinden echter plaats in een nabijgelegen kamer,
een voorkamer, zou ik zeggen, van de eigenlijke kerk.
En ze gebeuren wanneer de maagd, na langer te hebben gebeden dan alle andere aanwezigen, opstaat van haar stoel, zich aan de voet van het altaar ter aarde werpt en de rand ervan kust. Ze lijkt echt op een hert dat niet weet hoe het zich moet losmaken van de bron van zuiver water.
Ik hoor ze haar toeroepen: “Cecilia, Cecilia!”
en ik zie eindelijk haar gezicht, want nu staat ze naast de paus
en haar sluier is een beetje opgetild.
Ze is mooi en heel jong.
Lang, sierlijk rond, zeer elegant in haar gelaatstrekken,
met een prachtige stem en glimlach en een engelachtige blik.
Sommige christenen begroeten haar met tranen, anderen met een glimlach.
Sommigen vragen haar waarom ze tot een aards huwelijk heeft kunnen besluiten,
anderen of ze niet bang is voor de toorn van de patriciër als hij zal ontdekken dat ze christen is.
Een maagd heeft er spijt van dat zij haar maagdelijkheid opgeeft.
Cecilia antwoordt haar, om allen te antwoorden:
"Je hebt het mis, Balbina. Ik geef geen enkele maagdelijkheid op.
Ik heb mijn lichaam en mijn hart aan God gewijd en ik blijf Hem trouw.
Ik houd meer van God dan van mijn familieleden.
Maar ik hou nog steeds genoeg van ze, dat ik ze niet tot de dood wil brengen voor God ze roept.
Ik hou meer van Jezus, eeuwige Echtgenoot, dan van wie dan ook.
Maar ik hou zoveel van mannen/mensen dat ik mijn toevlucht neem tot dit middel
om Valerianus' ziel niet te verliezen. Hij houdt van mij, en ik houd kuis van hem,
ik hou volmaakt van hem, zozeer zelfs dat ik hem bij mij wil hebben in het Licht en in de Waarheid.
Ik ben niet bang voor zijn toorn. Ik hoop dat de Heer zal overwinnen.
Ik hoop dat Jezus de aardse echtgenoot zal kerstenen.
Maar als ik hierin niet win, en mij het martelaarschap wordt gegeven,
zal ik mijn kroon eerder winnen.
Maar nee!...
Ik zie drie kronen uit de hemel neerdalen:
twee identieke en één gemaakt van drie rijen edelstenen.
De twee identieke zijn allemaal rood met robijnen.
De derde heeft twee banden van robijnen eromheen
en een groot koord van pure parels. Ze wachten op ons.
Wees niet bang voor mij. De kracht van de Heer zal mij verdedigen.
In deze kerk zullen we ons spoedig verenigd voelen
om nieuwe broeders te begroeten.
Tot ziens! In God.'
[22/7/44]
Reacties
Een reactie posten