maria's liefkozing
Maria Valtorta:
'Mijn ontwaken vanochtend om 7u
werd gekenmerkt door een grote zoetheid.
Ik verkeerde al acht en een half uur in die toestand
en toen ik terugkeerde naar zintuiglijkheid en intelligentie, zei ik onmiddellijk tegen mezelf:
"Ah! vanochtend geen zon, geen communie met pater Migliorini, helemaal niets is er..."
en ik voelde de tranen van mijn ellende opkomen.
Ik begon rustig te bidden,
terwijl Marta verder sliep.
Ik was net begonnen en lag op mijn linkerzij,
toen ik achter mijn schouders het nauwelijks waarneembare geluid hoorde
van Moeders bekende stap en daarna haar kleine handen op mijn voorhoofd en hoofd.
Ze streelde mij. Ik ging op mijn rug liggen om haar niet de rug toe te keren
en ik werd ingetogen en zalig onder haar lichte en zachte strelingen.
Ik durfde meer. Toen de Moederhand van het voorhoofd naar beneden kwam om mijn wangen te strelen, draaide ik mijn hoofd een beetje om, en kuste haar op de handpalm, zo zacht dat het leek alsof hij van zijde was, warm als de holte van een nest, en geparfumeerd met een ondefinieerbare geur tussen violet en bittere amandel in, de geur die bepaalde zeer bloemige bloemen hebben, waarin geuren van duizend tinten voorkomen die één enkele geur worden.
Moeder liet het mij doen en ik, net als in een nest, liet mezelf gaan met mijn gezicht in de holte van haar handje en, nog steeds niet gelukkig, durfde het met mijn rechterhand vast te pakken en ook op de rug te kussen. en op de dunne vingers, en het opnieuw naar mijn gezicht te brengen om de streling te voelen.
Moeder glimlachte en liet het gebeuren.
Wat lief!
En toen drong ze aan om mijn gebeden af te maken
en ze bleef in de buurt om me weer te strelen.
En toen vertrok ze, mij achterlatend met een herinnering
aan haar frisse en zachte geur, die geen vergelijk heeft in de geuren van de aarde.
Zo veranderde mijn verdriet in vredigheid/kalmte/rustigheid.
Ofschoon ze geen woord sprak.
Op dit moment praat niemand.
[12/7/44]
Reacties
Een reactie posten