communie-visioen 1

Maria Valtorta:

'Hoe mooi ! Hoe mooi ! 

Hoe mooi is het wat ik zie!

Ik zal proberen heel precies en duidelijk te zijn

om u te beschrijven wat de Communie mij heeft gebracht.

U weet al dat ik gelukkig ben.

Maar u kent het geluk en het vreugdevolle visioen niet

dat mij werd geschonken vanaf het moment van de eucharistische eenheid.

Het was als een schilderij

dat beetje bij beetje aan mij werd onthuld.

Maar het wás geen schilderij: het was contemplatie.

Ik heb mezelf een goed uur lang teruggetrokken

zonder enig ander gebed dan deze contemplatie

die mij voorbij de aarde bracht.

Het begon onmiddellijk na het ontvangen van de heilige hostie

en ik denk dat het u niet ontgaan is dat ik traag was

met reageren en groeten, ik was al omhuld.

Desalniettemin dankte ik hardop

terwijl het visioen steeds levendiger tot mij kwam.

Toen bleef ik stil liggen, mijn ogen gesloten alsof ik sliep.

Maar ik ben nog nooit zo wakker geweest met heel mijn wezen als op dat moment.

Zelfs nu ik dit schrijf, blijft het visioen doorgaan,

ook al bevindt het zich in de laatste fase.

Ik schrijf onder de blik van een menigte hemelse wezens

die, zoals ik zeg, alleen zien wat ik zie,

zonder details toe te voegen

of iets te wijzigen.'

[10/1/44]