annunciatie
Nog dezelfde dag, om 7u, zei Maria:
'Het vurige verlangen van mijn ziel was
om mijn hele leven maagd in de tempel blijven,
om de Heer te prijzen en te bidden dat Emmanuel zou worden gegund
aan hen die al eeuwenlang wachtten op Zijn Komst van Genade.
Daarom werd,
toen de hogepriester mij vertelde
dat hij mijn huwelijk wilde regelen,
mijn gevoelsleven voor het eerst verstoord.
De tweede keer was tijdens de aankondiging van de engel.
Ik ervoer een moment van ontsteltenis, van overweldiging
omdat, Maria, het mij leek, dat de Heer mijn maagdelijke offer weigerde
omdat Hij het Zijn Volmaaktheid niet waardig vond.
Ik onderzocht mezelf
om te ontdekken waarmee ik de Heer had mishaagd
aangezien ik uiteraard nooit ook maar het geringste moment had kunnen denken
dat de goddelijke Gerechtigheid onrechtvaardig zou kunnen zijn.
Maar ik vond het antwoord en de rust
in dit nederige gewetensonderzoek.
De Geest vertelde mij
met zijn stralende stem van Liefde
dat deze wil van de hogepriester, die overeenkwam met de wil van God,
geen teruggang was in de ogen van God, maar een vooruitgang in de graden van de geest.
Hij voegde eraan toe dat,
aangezien het de Wil van de Heer was,
het simpele feit van het met onmiddellijke gehoorzaamheid te verwelkomen
mij zegeningen en verdiensten zou opleveren,
evenals een intensere vereniging
met mijn heilige Heer God.
Het is dan ook met vreugdevolle gehoorzaamheid
dat ik zeg tegen God, door de tussenpersoon van zijn priester:
‘Hier ben ik, Heer, om uw wil te doen en niet de mijne.’
Die woorden van mijn Zoon [Ps.40:8-9, Mt.26:39, Hebr.10:7]
waren tot bloei gekomen, vele jaren eerder,
op de lippen en in het hart van Zijn Moeder.
In ruil voor mijn gehoorzaamheid,
vroeg Ik alleen of God zijn dienares een echtgenoot zou schenken
die niet zou vertegenwoordigen, voor mijn maagdelijkheid gewijd aan de Heer,
een ontwrichtend geweld en een ironische minachting,
maar een respectvolle en heilige metgezel zou zijn
voor wie de godsvrucht en liefde voor God licht in het hart zouden zijn
om de ziel van zijn vrouw te begrijpen.
Ik heb niets anders gevraagd.
Schoonheid, jeugd, sociale positie, rijkdom,
dat alles was in mijn ogen zo verwaarloosbaar
dat het niet de minste gedachte verdiende.
Ik vroeg of mijn toekomstige echtgenoot “heilig” zou zijn.
En ik maakte me nergens anders zorgen over.
[11/1/44]
Reacties
Een reactie posten