op zondag rust 3

Als jullie, te beginnen met Adam,

Zijn Kinderen, wérkelijk de Zijne, waren gebleven,

dan zouden jullie geen ziekten hebben gekend.

Die zijn, samen met lijden en dood, de vrucht

van jullie ongehoorzaamheid aan God.

En, net als paddenstoelen, zijn ze gegroeid en groeien nog steeds

op de wortels van de eerste ongehoorzaamheid, die van Adam.

Ze ontluiken de ene uit de andere, tragische ketting,

uit de kiem die in jullie hart achterbleef.

Uit het gif van de vervloekte slang,

die in jullie koortsen provoceert

van wellust, hebzucht, gulzigheid,

luiheid en schuldige onvoorzichtigheid.

En het is schuldige onvoorzichtigheid

om je wezen te willen dwingen voortdurend voor gewin te werken,

net zoals overmatig te willen genieten van appetijt/eetlust of sensualiteit.

Om je niet tevreden te stellen met het voedsel nodig om te leven

en de verbinding/het gezelschap/bedrijf nodig voor de voortzetting van de soort.

Maar om je mateloos te verzadigen, als de dieren van een modderpoel [varkens],

en je uit te putten en te vernederen als bruten – of beter gezegd: erger dan bruten,

die niet op jullie lijken, maar superieur aan je zijn in hun koppelingen

waar ze zich aan onderwerpen gehoorzaam aan geordende wetten –

om je dus, érger dan bruten, te vernederen als demonen

die on-gehoorzaam zijn aan de heilige wetten

van het correcte instinct,

van de rede en

van God.

Jullie hebben je instinct bedorven

en dit leidt er nu toe dat jullie de voorkeur geven

aan gecorrumpeerde maaltijden, gemaakt van lusten,

waarin je je lichaam ontheiligt, Mijn Werk,

én je ziel, Mijn Meesterwerk.

En jullie doden levensembryo’s en ontzegt hun het leven:

je elimineert ze voor hun termijn, vrijwillig/uit vrije wil/moedwillig

of door jullie melaatsheid die een dodelijk gif is voor opkomende levens.

Hoeveel zielen roept jullie sensuele appetijt niet uit de hemel,

zielen voor wie je vervolgens de deuren van het leven sluit?

Hoevelen bereiken nauwelijks hun termijn

en komen stervend ter wereld, of al dood,

zielen aan wie jullie de hemel verbieden?

Hoevelen niet aan wie jullie een last van lijden opleggen

die ze niet altijd kunnen dragen, met een gebrekkig bestaan,

gekenmerkt door pijnlijke en beschamende ziekten?

Hoevelen die geen weerstand kunnen bieden tegen dit soort martelaarschap,

ongewenst, maar die jullie op hen hebben aangebracht

als een vuurmerk ​​in het vlees,

wezens die je hebt voortgebracht

zonder te denken dat, als je verdorven bent als een graf vol verrotting,

je niet langer het recht hebt om kinderen te verwekken

om hen tot lijden te veroordelen en minachting van de samenleving?

Hoevelen niet, die dit lot niet kunnen verdragen

en die zelfmoord plegen?

Maar wat geloven jullie nu?

Dat Ik hén zal veroordelen voor die misdaad

tegen God en tegen zichzelf?

Neen.

Voor hen die zondigen tegen twee,

zijn er jullie die zondigen tegen drie:

tegen God, tegen jezelf én tegen de onschuldigen die je voortbrengt

om hen tot wanhoop te brengen.

Denk er over ná!

Denk er goed over na!

God is rechtvaardig,

en als Hij de fout afweegt,

weegt Hij ook de oorzaken van de fout af.

En in dit geval verlichten de oorzaken de veroordeling voor zelfmoord,

maar belasten/verzwaren jullie straf, van jullie die de moordenaars zijn

van jullie wanhopige kinderen.

[21/10/43]