engelenstem
'Ze keken naar mij, glimlachten
en glimlachten naar elkaar.
Toen begroetten ze mij.
Gabriël zong,
met zijn stem als een heel spirituele harp
(en elke noot brengt je in extase):
‘Wees gegroet, Maria!’
En toen hij ‘Maria’ zei,
vouwde hij zijn handen voor zijn borst
en boog het hoofd, hief het daarna op met een glimlach
daarmee de glans van zijn hele zelf vergrotend
tot de hoogten van het Paradijs.
Ik begreep dat, in plaats van mij te begroeten,
hij zichzelf duidelijk wilde laten zien.
Hij is de Aartsengel die het grote mysterie aankondigt...
en lijkt alleen in staat die woorden te zeggen
en de Maagd te vereren...
-
Michael
raakte het juweel op zijn borst aan.
Hij nam het in de vingers van zijn rechterhand
en tilde het op, om het aan mij te laten zien.
En met een stem die klonk als brons, zei hij:
‘Om het even wie met God is, kan alles doen.
En Satan kan niets doen tegen wie dan ook die met God is.
Want wie is als God?’
En deze laatste woorden leken zijn hemelse aura te laten trillen
alsof het een harmonieuze donder is.
Hij legde zijn medaille op zijn borst en knielde neer,
de Eeuwige aanbiddend die ik niet zag maar die, ik zou zeggen,
te oordelen naar de blik van de Aartsengel,
loodrecht op, of vlak achter, mijn rug was
ver erboven, hoog erboven.
-
Raphael,
met zijn gouden stem,
opende zijn armen alsof hij mij wilde omhelzen
en tegelijkertijd hief hij zijn stralende gezicht op
bij de contemplatie van God en zei:
‘Moge vreugde altijd bij je zijn!’
Hij leek enigszins op de engel die ik in twee visioenen heb gezien.
Maar hij was minder spiritueel dan de andere.
Aan de wortel van zijn haar was een licht als een ster, een zacht licht
dat troost bracht, net als zijn gewaad van stralend licht smaragd.'
[bron]
Reacties
Een reactie posten