blauw elysium
Maria Valtorta:
'Op het moment van de H. Communie...
was ik al ergens anders, verdiept in het naar de hemel kijken,
vanwaar een vreugdevolle lokroep tot mij kwam, die niet kan worden beschreven
met menselijke vergelijkingen en woorden.
Het hemelse domein werd geleidelijk verlicht voor mij,
en ik zag de meest stralende azuurblauwe tinten
van de weiden van het Paradijs.
Vanuit een noordoostelijke punt
komen drie meest lichtgevende figuren, net zoals gewone stervelingen, mij tegemoet,
lopend over de saffieren [blauwe] velden, met een koninklijke, zeer waardige gang.
En toch tonen ze geen hoogmoed.
In tegendeel.
Ze lopen snel,
zonder de plechtigheid te verliezen.
Ze glimlachen,
kijken naar mij en glimlachen naar elkaar,
waarbij ze elkaars aandacht op mij vestigen met de taal van hun blikken.
Naarmate ze dichterbij komen,
zie ik de bewegingen van hun prachtige ogen
- de eerste saffierblauw, de tweede heel zwart en de derde kastanjebruin -
schijnend in de glimlach en het licht van het Paradijs.
Ze bereiken de grens van het hemelse veld,
waarachter een lege ruimte is tot aan het lager gelegen terras
waar ik ben, vererend en in vervoering.
En daar blijven ze staan, kijkend naar mij,
glimlachend zoals alleen een engel kan glimlachen,
elkaar om het middel klemmend als drie broers die van elkaar houden
en die samen een wandeling maken.'
[bron]
Reacties
Een reactie posten