bid voor Mijn maagden 2

...als men écht hard voor zondaars zou bidden

dan zou men hun bekering bekomen.

In plaats daarvan bidden jullie voor jezelf.

Dat is egoïsme, en schaadt de naasten-liefde.

Bij een groot deel van de zielen die in kloosters zitten

kunnen we ons afvragen waarom ze er intraden.

Laten we samen eens kijken naar de redenen.

Je zult spontaan de behoefte voelen om voor deze verdwaalde zielen te bidden

veel meer nu dan wanneer zij in de wereld waren gebleven.

1

Velen kwamen binnen uit bezieling, gehoor gevend aan een goede impuls,

die echter niet werd bekrachtigd door een vaste intentie, een volwassen reflectie en een ware roeping.

Ze zagen de ploeg op een zonnig uur in een bloeiend veld, en legden hun hand erop,

zonder na te denken of ze de kracht hadden om zichzelf te beploegen

met de verschrikkelijke ploegschaar van verzaking.

De bloemen vallen, de zon gaat onder.

De aarde is steenachtig, hard, vol doornen en beproevingen.

De nacht valt, donker en stormachtig.

Deze zielen die, zonder na te denken, aan een droom hebben toegegeven

bevinden zich ontgoocheld in een wereld die hen vreemd is

waarin ze zich met moeite bewegen.

Zij lijden en laten anderen lijden.

2

Anderen kwamen binnen na teleurstelling.

Ze dachten dat ze dood waren, ze waren alleen maar uitgetelgd.

Zelfs als we de overweging negeren, dat men aan God de eerstelingen offert en niet de restjes

moeten we ons altijd afvragen of de ziel wérkelijk dood is voor de wereld

of alleen maar ernstig gewond is.

Een wond, die niet dodelijk is, geneest.

En men komt, meer dan ooit, weer tot leven.

Zij die na een teleurstelling intreden

worden vervolgens, net als de anderen, in de problemen gebracht

méér zelfs, omdat ze niet alleen begrijpen dat de monastieke wereld niets voor hen is

maar bovendien dingen uit die buitenwereld binnenbrengen:

herinneringen, spijt, nostalgie, verlangens.

In de stilte van het klooster

zijn deze dingen als azijn op een wonde:

ze doen haar ontsteken, irriteren haar, ze vergiftigen alles

waardoor zielen rusteloos, boos en bijtend worden.

Ook zij lijden en veroorzaken lijden

zonder enige verdienste.

3

Derde categorie:

degenen die binnenkomen uit belang.

Ze zijn alleen, arm, bang voor het leven

zonder baan of beroep dat hen een toekomst garandeert.

Zij trekken zich terug.

Zij nemen het huis van God als een hotel

waar ze gehuisvest en gevoed zullen worden.

Zij stellen hun toekomst veilig.

Maar men spot niet met God

en men bedriegt Hem niet.

God kijkt diep in de harten.

Wat zal Hij hiervan vinden?

4

Ten slotte

zijn er zielen die zichzelf met zuivere gevoelens

en een echte roeping aan God geven.

Dit zijn de parels, maar weinig talrijk

vergeleken met de anderen.

En ook zij kunnen bedorven raken

of ziek worden.

[15/6/43]